‘Verhalen uit verleden moeten verteld blijven worden’

foto: Jan van Kleef

Een goedgevulde hervormde kerk stond vanavond gezamenlijk stil bij de Nederlandse oorlogsslachtoffers. Na de traditionele samenkomst aan de Kerkstraat volgde een stille tocht langs de Joodse begraafplaats en de algemene begraafplaats.

“Mensen die wij niet kennen, maar die ons toch zo dierbaar zijn”, zegt Anja Bos, op de begraafplaats. “Door hun moedig dragen, kunnen wij in vrijheid leven.”

Grote stilte valt op de avond die toch al door stilte gekenmerkt wordt, als de namen van Sluzigers die door oorlogshandelingen om het leven kwamen worden voorgelezen. “Het is aan ons om te zorgen dat die tijd van toen nu niet herhaald wordt”, heeft Bos eerder in de kerk daarover gezegd.

Daarom is herdenken belangrijk, benadrukt ze. “Verhalen uit oorlogen die achter ons liggen moeten verteld blijven worden. Die brengen de oorlog dichtbij.”

Zoals altijd klinken die verhalen op 4 mei specifiek, ook in de bijdragen van leerlingen van de Wijngaard, de Arembergschool en het Agnieten College. “Het is heel mooi en ontzettend nodig om een dag per jaar twee minuten te herdenken. Maar eigenlijk moeten we elke dag leren van de geschiedenis”, besluit Bos.

Wethouder Maarten Slingerland vond het “mooi om te zien dat er veel jeugd betrokken is bij deze herdenking.” Het feit dat we bijna 80 jaar in vrede leven, brengt volgens Slingerland ook een opdracht met zich mee: “Luister naar elkaar, verdiep je in elkaar. Heb oog voor minderheden. Want we zijn kwetsbaar, de oorlog woedt dichtbij, met vele slachtoffers tot gevolg. Ook het antisemitisme dat weer oplaait is zorgwekkend te noemen. Kinderen in Zwartsluis kunnen naar een school waar geen prikkeldraad om de hekken zit, maar voor Joodse kinderen in Amsterdam is dat vandaag de dag wél realiteit”, merkte de wethouder op.

Verder noemde hij het van waarde dat in Zwartsluis veel gedocumenteerd is over dorpsgenoten die in de oorlog zijn omgekomen. Ook benoemde hij het feit dat er gewerkt wordt aan een boek waarin het Joods leven van Zwartewaterland wordt omschreven. “Ik hoop én bid dat we nog lang met elkaar in vrijheid mogen leven”, besloot Maarten Slingerland.