De Zwartewaterlandloop 2024, een finish met verschillende emoties

Vrijdagavond 28 juni, bijna 200 lopers staan klaar voor de run van 12,2 km. Exact op de seconde af om 19.45 uur, haalt wethouder Jan van der Poel van Gemeente Zwartewaterland de trekker over en klinkt het startschot voor het koningsnummer van weer een bijzondere editie van de Zwartewaterlandloop. Een zwerm vogels vliegt verschrikt op en verdwijnt in noordelijke richting. Terwijl de eerste lopers de brug over de Kolksluis al zijn gepasseerd komt de achterhoede traag op gang. Hiermee is meteen al het beeld van de uitslag bepaald. Je hebt verschillende categorieën runners; de verbeten prijzenpakker die er desnoods drie op een dag pakt en zijn slaapkamer vol medailles heeft hangen, de conditierunner die bij iedere run probeert zijn eigen record te verbreken en de lijnrunner die hoopt wat buikvet kwijt te raken en al blij is wanneer hij zonder EHBO hulp de finish haalt.

Sinds de eerste loop in 2007 is dit evenement uitgegroeid tot een bekend fenomeen in de regio en ver daar buiten. Men telde dit jaar weer meer deelnemers dan voorheen en dat vraagt wat van de organisatie waarvan enkele leden al sinds het begin meedraaien.

Hoe dichter het evenement nadert hoe meer de spanning oploopt en iedere weerprognose van het KNMI nauwlettend wordt gevolgd. De omslag van langdurige herfstachtige omstandigheden naar tropische temperaturen baarde in eerste instantie zorg. Temperaturen boven de 30 graden vragen om een brandweerspuit en een reanimatieteam op iedere hoek van het parcours. Het geluk kon dan ook niet op dat beide extremen uitgerekend op deze vrijdag samenkwamen in een ideaal gemiddelde.

Positiviteit in de onderlinge samenwerking en oog voor het sociale detail tijdens de wedstrijd maken deze loop tot een warm familie- en volksgebeuren waardoor de deelnemers graag naar Zwartsluis komen. Een stilaan iconische aanwezigheid bij dit alles vormt onze dorpsfotograaf Henk Kuik die je al rennend, fietsend, zwaaiend of kletsend met Jan en alleman bij ieder sportevenement aantreft…en meer. Het mag eens genoemd worden. De stemming bij de start was dan ook opperbest.

Van der Poel benadrukte in zijn toespraak vooraf nog eens het belang van sport. In het kader van Gezond & Gelukkig Zwartewaterland wordt ingezet op meer beweging bij jong en oud. Juist deze loop biedt een geweldige onderlinge sportieve uitdaging voor gezinnen, verenigingen en schoolklassen. Bewegen is het sleutelwoord in de strijd tegen kwalen als obesitas, slaapproblemen en stress. Een vriendelijker medicijn kan men zich niet wensen en de enige bijwerking is dat het verslavend werkt.

Bijzonder was de deelname van Arno Brons uit Soest. Hij liep al hard toen hij in 2019 de diagnose Parkinson kreeg met daarbij het advies: ‘Blijf bewegen’. Hij nam dit uiterst serieus en kwam tot het besef dat hoe eerder je na dit nieuws het bewegen oppakt, hoe beter het is voor je lijf en brein. Deze ervaring spoorde hem aan ook andere patienten te helpen bij het hardlopen. Op de site www.hardlopenmetparkinson.nl vind je alle informatie hierover. Arno liep de 12,2 km  in een tijd van 1.04:51 met nog 29 deelnemers in zijn kielzog.

De 6 km run start bij de Veldschuur in Hasselt. De deelname hiervoor was zo groot dat een extra bus moest worden ingehuurd. En een beetje natuurliefhebber snapt dit, want het parcours gaat grotendeels over idyllische landwegen voorbij het dromerige gehucht Zwartewatersklooster en langs grazige weiden. Menig deelnemer liep dan ook met groene kniesokken in biosandalen. En de koeien? Zij keken niet op of om en graasden rustig voort.

Maar er was meer dat opviel zoals de deelname van de 2(!) jarige Rachel Griemink uit Zwartsluis, daar gaan we nog van horen. Zij rende aan de hand van haar moeder de Kidsrun van 1 km en sleepte haar onder luid applaus mee over de finish. Weliswaar als laatste, maar gezien de korte beentjes liep ze de afstand eigenlijk twee keer.

Wie nu denkt dat dit de jongste deelnemer was heeft het mis. Eline Nagelholt en Hendrik Vierhout uit Nunspeet konden een oppas besparen door hun kleine Anna mee te nemen. Elina vertrok alleen met de bus richting Veldschuur waar de 6 km van start ging. Hendrik stond met Anna in de buggy klaar voor de start van 12,2 km en verliet na de knal onder luid applaus al rap de bebouwde kom. Het duurde niet lang of hij liep alleen in de Olde Maten en ik spotte hem ook nog onderaan de Hasselterdijk , nog steeds alleen voortrennend met een kirrende kleine Anna die hem aanspoorde gas bij te geven. Beide finishten in een tijd van 53.16, een topprestatie. Bij de overhandiging van de medaille aan beide kringelde een doordringende geur omhoog en moest als eerste een volle luier worden verwisseld.

Bij de 6 km. heren voltok zich een drama dat ik graag in een stripverhaal zou willen uittekenen, maar ja tekenen kan ik niet. Dennis Brandenburg rook zijn kans op een overwinning net als Gert Jan Snel met nog een km te gaan tot de finish. Ondertussen kwam bij de brugwachter het sein binnen dat een binnenschip wilde passeren. Opgeschrokken uit de dommel haalde deze de schakelaar over en prompt gingen de slagbomen neer… pal voor de neus van Dennis en Gert Jan die met gierende zolen moesten remmen. Geen idee welke woorden spontaan kwamen bovendrijven maar de brugwachter leeft nog.

Het betreft hier geen falen van de organisatie, vooraf was overleg gepleegd met Rijkswaterstaat, voor wat het waard is zoals is gebleken. Even later gebeurde hetzelfde weer, maar toen waren de koplopers al binnen.

En dan, wanneer de laatste lopers de finishstreep gepasseerd zijn klinkt nogmaals een warm applaus wanneer de welbespraakte en goed geÏnformeerde speaker Ronald Nijland de binnenkomst meldt van Linda Lipplaa uit Zwartsluis. Zij zou samen met haar broer Sander de 12,2 km rennen. Het lot besliste echter anders. Sander werd ernstig ziek en overleed. Nu droeg ze zijn afbeelding mee op haar shirt. Dan kleurt de lucht in de Olde Maten anders en dringen de geuren van het frisse groen dieper binnen. Sferen worden dragers en de vlinder reist mee. Dat zij de run nu ‘alleen’ heeft gelopen en de eindstreep heeft gehaald verdient  respect en een warm applaus. En zo eindigde deze bijzondere Zwartewaterlandloop in een waardige mix van lief en leed.

Herman Slurink

Voor een fraaie uitgebreide fotoreportage zie de serie van Henk Kuik onder het artikel van zaterdag.